درباره وبلاگ سیاستگذاری- فرهنگ و ارتباطات

 

یکی از کارهای خوبی که این روزها راه افتاده است، تهیه وبلاگ توسط دانشجویان است. گر چه من از افرادی هستم که این رویه را مخصوصا به دانشجویان توصیه نمی کنم و معتقدم که راه اندازی وبلاگ، یک کار شبه ژورنالیستی است و کار اصلی دانشجویان علم آموختن و یادگیری بیش از نظریه پردازی، و تلاش در جهت پختگی قبل از خامی است، اما گاهی نیز برخی از وبلاگها، وبلاگهای مورد قبول هستند.

گاهی تهیه وبلاگ، زمینه سازی برای درشت نوشتن و ریز فکر کردن است. و این خطر بزرگی است برای دانشجویانی که هنوز درشت فکر کردن را یاد نگرفته به فکر درشت نوشتن می افتند. ریز فکر کردن نیز نوعی از شبه علمی فکر کردن است. نوعی از مجازی کردن اندیشه و علم. که خطر آن کمتر از انحراف علمی نیست.

باز هم تاکید می کنم، که این نظر را نمی توان بر همه وبلاگها تعمیم داد. برخی از دانشجویان تلاش می کنند که هم خوب فکر کنند و هم ادب علم آموزی را یاد بگیرند. یکی از همین وبلاگها، وبلاگ "سیاستگذاری، فرهنگ و ارتباطات" است. وبلاگ، توسط یکی از دانشجویانی که در یکی از ترمهای تحصیلی با من درس داشته و نشان داد که دانشجوی ساعی و درس خوانی است و می تواند خوب فکر کند، اگر همانطور بماند و سختی زندگی او را دچار نفرین نسازد، راه اندازی شده است. آخرین مطلبی که در این وبلاگ نوشته شده بود توجهم را جلب کرد و این یادداشت را عجالتا نوشتم. امیدوارم که شما هم فرصت داشته باشید مطالعه کنید.

عنوان مطلب: پنجمین گردهمایی نشانه‌شناسان مکتب تهران... "آب‌میوه‌ها در انتظار نشانه‌شناسان"

اما قبل از آن معرفی وبلاگ درج می گردد.

درباره وبلاگ

http://siasatgozari.blogfa.com

وبلاگ سیاستگذاری؛فرهنگ و ارتباطات توسط مهدی یوسفی‌‌،‌دانشجوی سال چهارم دوره‌ی کارشناسی ارشد پیوسته‌ی‌رشته‌ی معارف‌اسلامی و فرهنگ و ارتباطات (گرایش مطالعات سیاستگذاری) دانشگاه امام صادق‌(ع) مدیریت می‌شود.هدف از تاسیس این وبلاگ‌،‌انعکاس دیدگاه‌ها و مقالات مدیر وبلاگ ،‌ ایجاد زمینه‌ای برای بحث و همفکری درباره‌ی ابعاد مختلف این رشته‌ی جدید‌التاسیس،و بحث و بررسی به منظور تولید ادبیات دینی و بومی در حوزه ی سیاستگذاری,فرهنگ و ارتباطات می‌باشد.

پنجمین گردهمایی نشانه‌شناسان مکتب تهران... "آب‌میوه‌ها در انتظار نشانه‌شناسان"

دوست دارم آخرین نکته را با یک موضوع علمی که در همایش مطرح شد پی بگیرم. دکتر سپهری به الگویی سه گانه در فهم نشانه و ماهیت آن اشاره داشت. مبنای این الگو از سید حیدر آملی بود. در این الگو بر خلاف الگوی دو گانه دال و مدلولی که در نشانه شناسی حاکم است، الگویی سه وجهی معرفی شده بود که نشانه را ترکیبی از ظاهر، باطن و باطن الباطن می‌دانست. جدا از انتقاداتی که به این مقاله وارد شد و بسیاری از آن‌ها به اعتقاد بنده وارد بود، این الگو بسیار برایم جالب بود. فکر می‌کنم این اگو پتانسیل بیشتری برای کار دارد