شعری برای آن روز تلخ

شعری برای آن روز تلخ 

(یکشنبه تلخ)

حسن بشیر

تهران- 23/81389

روز 23/8/1389 روزی تلخ بود. آنانکه آن روز را به یاد دارند، تلخی آن را نیز به یاد می آورند. و معنای این ابیات را بخوبی می فهمند. اما آنانکه در جریان آن روز نیستند، با خواندن این شعر، حال و هوای آن را درک خواهند کرد. و همین برای درک تلخی آن روز کافی است. من آن روز را «یکشنبه تلخ» نامیدم تا تلخی آن در تقویم روزگار من ماندگار بماند. 

شکاند حرمت ما مدعی ولی بشکست     

                                                     تمام قامت وی در مصاف دانایی

نهال عشق، زمین خجسته می خواهد       

                                                    و رشد عقل، نگیرد قوا بهر جایی

قبول حادثه باید نهاد در دل عشق         

                                                    و گر نه دل نشود پاک، با تمنایی

زلال علم نبیند کسی که ره گم کرد    

                                           که هر که داشت حجابی نبیند او جایی

حجاب علم، نگیرد به ساحت دانا         

                                             ولی چنین بود آنجا که بی سر و پایی

بشیر، هر چه تو داری ز حرمت دانش      

                                                نشایدت که بجویی ز جهل، دنیایی